edit 4: w tej chwili lista autorów jest już zamknięta. Jest ich trzydziestu. Teksty przechodzą korektę merytoryczną i językową.
edit 3: nieplanowany pobyt w szpitalu (więcej tutaj) poprzesuwał terminy, ale dobra widomość jest taka, że do projektu można dołączyć do 6.11 – final call 🙂
edit2: sezon ogórkowy i wakacyjny rządzi się swoimi prawami. Czekam na ostatnie teksty, a kto by chciał dołączyć do końca sierpnia ma szansę. We wrześniu załatwiamy sprawy formalne i korektę tekstu. Od października, mam nadzieję, publikacja będzie już dostępna dla rodziców.
Bardzo się cieszę, że mam już teksty min Joanny Ławickiej, Moniki Szubrycht, Weroniki Chmielewskiej, Mileny Marciniec, Klaudii Lewandowskiej, Neuroatypowej, Kingi z Aspiracji, czekam na list min Doroty Próchniewicz, Izabeli Machnicy, Sylwii Bagińskiej, Michała Zawadki. Dziękuję także rodzicom, którzy chcieli zostać anonimowi.
Myślę, że to będzie ciekawa i wartościowa publikacja 🙂 i już nie mogę doczekać się ukończenia projektu!
edit1: Projekt jest w toku: mam zebranych 6 listów i obiecanych kolejnych 7 🙂 Na następne czekam do końca czerwca. Potem składam ebooka i jesienią będę docierać z listami i Informatorem do ośrodków diagnostycznych.
Po Informatorze zawierającym porady bardziej organizacyjno-proceduralne (odnoszące się np. do możliwości uzyskania wsparcia), chcę zająć się wsparciem emocjonalnym dla rodziców w trakcie i po procesie diagnostycznym ich dziecka. Powstaje publikacja z listami wsparcia od innych rodziców, dorosłych autystów-samorzeczników i specjalistów, a także rodziców specjalistów. Każda z tych perspektyw jest unikalna i znacząca. Specjalistów proszę o podzielenie się refleksją na temat pozytywnych stron spektrum oraz ich pasją i zaangażowaniem. Tak aby przekazać rodzicom trochę optymizmu i pozytywnego podejścia, a także niezbędnego dystansu, jaki mają specjaliści. Rodzice mogą podzielić się swoją historią – drogą do diagnozy, przebiegiem procesu, reakcją otoczenia, dalszymi losami dziecka. Cenna jest perspektywa rodzica, który już jakiś kawałek tej drogi ma za sobą. Samorzecznicy piszą o tym co ważne z ich prespektywy w procesie diagnozy i terapii. Proszę ich o porady i praktyczne wskazówki także te dotyczące po prostu życia.
Poprzez te listy chcemy, razem z ich autorami, okazać troskę, dać rodzicom uwagę i zrozumienie, otuchę i wsparcie, a także wskazać kierunek. Wierzę, że drobne gesty mają duże znaczenie i dzięki nim możemy nawet zmienić czyjeś życie a co najmniej okazać realną pomoc. Mam nadzieję, że dzięki tym publikacjom: “Informatorowi” i “Listom do R” proces diagnozy będzie dla rodziców bardziej ludzki.
Ta publikacja to niepowtarzalna okazja, żeby dotrzeć ze swoim przesłaniem do rodziców w kluczowym dla nich momencie diagnozy i ukierunkować ich na początku drogi! Zapraszam do podzielenia się refleksjami, radami, sugestiami.
Jeśli chcesz napisać taki list wyślij wiadomość na adres autyzmpoludzku@gmail.com otrzymasz instrukcję i szczegóły.